Van rennen naar rust

Gewoon thuis

Waar ik voorheen van hot naar her rende en weer terug, ben ik nu iedere dag thuis met mijn kinderen. Niet haasten om op tijd bij de oppas te zijn, niet haasten om op tijd op het werk te zijn, of op de tennisles of bij het peuterzwemmen. Sinds maart zijn we gewoon thuis. Alles staat stil. En hoewel ik het in het begin vreselijk vond, ben ik eraan gaan wennen. Ik ben erachter gekomen dat ik prima kan leven met deze rust. Ineens heb ik alle tijd voor mijn kinderen, ze hebben 24/7 quality time met mama. En ze doen het er prima op.

In het begin moest ik er niet aan denken om twee weken lang in quarantaine te moeten. Een dag thuis zitten zonder bezoek en zonder ergens naartoe te gaan vond ik al een ramp. Nu vraag ik me af waar ik me druk om maakte. Ik vermaak me prima met mijn kinderen. Natuurlijk moet ik nog wel werken en studeren, wat een uitdaging is met kleine kinderen erbij. Natuurlijk zou ik graag wat meer sociale contacten hebben en ervaar ik dagelijks stress. Maar toch geniet ik. Als ik me even down voel, dan ga ik mooie herinneringen maken. Bijvoorbeeld door bellen te blazen of het zwembadje op te zetten.

Ik denk dat er veel mensen zijn die rust hebben gevonden in een stressvolle situatie. Meer mensen trokken de afgelopen tijd de bossen in, omdat de kroegen dicht waren. Meer mensen gingen lezen, pakten een nieuwe hobby op of gingen weer aan de studie. Het enige wat ik mis, is wat meer tijd voor mezelf. Werken, studeren en bezig zijn met hobby’s is lastig op het moment. Dat komt later weer, als de kinderen weer naar opa en oma kunnen. Maar dan hopelijk op een relaxtere manier en niet meer van hot naar her. Weer wat geleerd van deze vreemde tijd.